Phil Smith CD review: Wim |
 |
Buiten een vegemite sandwish, heeft Australie nog veel meer te bieden, en zeker op muzikaal vlak, geboren in Sidney maar uiteindelijk gehuisvest in Brisbane, heeft Phil Smith gedurende 3 jaar en half gewerkt aan zijn derde album “Year of the Dog”. De titel van dit album, verwijzend naar zijn geboortejaar, en in de troubadour traditie zoals daar zijn, ene Townes van Zandt of Tom Rush en Dave Van Ronck, mag dit album overwegend op accoustische gitaar, gespijsd met viooltjes en gekruid met zijn stofferige, en ook wel een beetje wereld-vermoeide (world-wearied voice) stem, het best beluisterd worden “under the stars”, bij een kampvuurtje of in een klein bruin kroegje. Vermits Paul op zeer korte tijd drie mensen, die hem nauw aan het hart lagen, heeft verloren, is dit album best emotioneel te noemen, zoals hij dit oa beschrijft in “The train”, het naar een begrafenis moeten gaan, een introspectief zelf-examen over de liefde, het verlies, en leven in het algemeen. Superlatieven, je kan dit woord niet zo dikwijls gebruiken, maar de manier hoe hij echo’s van de mondharmonica van Springsteen’s “Nebraska” verwerkt in dit nummer, wel daarvoor hebben ze woorden zoals superlatieven voor uitgevonden.
|
|
tracks: 01 Calling Home
|
|
more info: year: 2015 artist: Phil Smith label: Phil Smith Music management: Footstomp Music promotion: Hemifrån (Peter Holmstedt)
|
|